Hayat ile Hayal Arasındaki Çizgi o kadar incedir ki.. Hayal umudunuz, hayat ise imtihanınızdır. Yoruldum dersiniz, hayat merdivenlerini çıkarken. Her basamak size ayrı bir tecrübe olur. Hissettiğiniz tek şey ise hüzündür. Her adımda uzaklaşırsınız hayattan. Belki de farklı şeyler demeliyiz hayata.

Çok seversiniz her seferinde. Ama sonu koca bir hüsran olur adeta. Evet daha çok gencim, çok öğreneceğim şey var hayatta. Herkesin unuttuğu bir şey var. Hayatta var olduğunuz ve yaşadığınız sürece öğrencisinizdir. Geçen her zaman sizden bir şeyler alıp götürürken, aynı zamanda dersler de verir size.

En büyük cahillik ve ukalalık da, her şeyi bildiğini sanmaktır. Çok klişedir ama güzel sözdür. İnsanın yaşı, yaşadıklarıdır. beni ağlarken nadir görür insanlar. Hep gülerim kanayan yaralarıma rağmen. Kimi zaman da bazı  insanların gözlerinin içine bakarak gülerim.

Hayat ile Hayal Arasındaki Çizgi

Hani her şeyi bildiğini falan sanıp, söz sahibi olduklarını sana insanlara. Sadece gülerim işte. Çünkü, konuşmam o insanlar için bir anlam ifade etmez. Hani hep iyi insan olun derler ya. Şöyle olmalıyız, böyle olmalıyız, şu şekilde davranmalıyız gibi..

Bunları her duyduğumda gülüyorum. Sadece gülmek bile kendi başına çok anlam ifade ediyor bana. Bana söyler misiniz? Neden bunu diyen insanlar hep mutsuz, güvenmekten korkar durumdalar acaba?

Neden her birimizin sırtında darbelerden izler var hala? Sessiz olun, insanlık öldü bakın. Ölmeye de devam etmekte her dakika. Yaşayan zombilerden hiç bir farkımız kalmadı.

Bunca sessizliğin içinde neden kalbim heyecanla atıyor hala bilmiyorum. Evet ben o adamı çok seviyorum. Bunca yalanlarla dolu saçmalıkların yaşandığı hayatta tek gerçeğim o. Bana, Ankara’ya, Ankaram’a denizi getirten o.. O adam mucizem benim.

Her üzüntümde, her kederimde beni güldürebilen ve gülümsetebilen tek insan o. Tek varlığım. Korktuğumda sığındığım limanım. Her yara aldığımda usanmadan yaralarımı saran, sarmalayan, sonsuzum, sonsuzluğum benim…

Yalnızlığa alıştığımı sanıyordum hep. Aslında onun gelişine hazırlıkmış bu gözyaşı, bu yağmur… Benim ihtiyacım olan tek şey aslında o adammış. Biliyorum ki, canım her yandığında onun da canı yanıyor. Gözlerine bakınca görüyorum, kendimdeki O’nu..

Bana kıyamaması, öfkelendiğinde deli bir rüzgar gibi her şeyi yıkıp geçerken, bana gelince durması ve yüreğimde güneşler açtırması.. Hasta olduğumda, beni benden daha çok düşünen, endişelenen, adına aşk dediğim adam..

Hayatta iyiler olduğu kadar, kötüler de varmış.. En çok korktuğum insanlar, kendini iyi zanneden kötülerdir.. Varsın onlar var olsunlar. O yanımdayken ben sadece gülerim. Annemin de dediği gibi, ” Dostuna da düşmanına da gül her zaman, dostunu sevindirirken gülüşün, düşmanına en ağır cevaptır. ”

Seni seviyorum adamım.. İyi ki varsın.!

Hayat ile Hayal Arasındaki Çizgi

YAZAN : SiYaHiNCi

20.11.2018