Karanlık Dünyamdaki Işık sensin. Bir destek aradım yıllarca, koltuğumun altında bir dayanak olsun istedim. Karanlık dünyamın aydınlığı olur musun artık?

Hani derler ya Ankara gibi, en kara şehir gibi, kaderi, talihi en bahtsız şehir gibi sevgilin olsun mu? Işığın olsun mu bu kara insan, bu kör talihin, senin o makus talihin olsun mu küçüğüm?

Hani vardı bir şeyler hayatımda işte.

Avunabileceğim yada oyalanabileceğim oyuncaklarım hep olmadı mı ki?

Mutlaka oldu etrafımda bir şeyler, eksik yada fazla. Ama nedense bir türlü kendimi alıştıramadım yalanlara veya yalan gibi görünen gerçeklere, gerçek görünen yalan insanlara.

Tam o sırada buldum seni, sanki bir duvarın arkasında saklanan küçük bir çocuk gibi.

Korkak, ürkek, pinekleyip duruyordun öylesine, hıçkırıklara boğula boğula hem de..

Tanıdıktan sonra ise, varlığınla gitmenden korktum, bir de yokluğunla ölmekten..

Hatta ölememekten.. Bazen tüm şartlar yerine gelse, tüm imkanlar oluşsa bile, ölemezsin… izin vermezler buna..

Karanlık Dünyamdaki Işık

İşte tam o anda Karanlık Dünyamdaki Işık oldun bana.. Gel derken, aslında benim ol diyordum ve sen bunu gayet iyi anlıyordun.

Varlığınla yanmaktan korkarken, seni kaybedeceğimi anladığım anlarda, yokluğunla donmayı düşündüm.

Çok burkuldum, çok korkulara kapıldım, çok  titredim o anlarda.

Sensizlik…. Aman Tanrım! Böyle bir şey olabilir miydi acaba? Mümkün müydü bu?

Benim o küçüğüm, o küçücük sevgilim, küçücük dünyamın koskoca yüreği bir gün beni bırakıp uzaklara gidebilir miydi acaba?

Ne kadar da anlamsız, ne kadar ürkütücü, ah bu ne kadar da hayret verici..

Aydınlığım

Bir Ankara türküsü olup, dizelerime yerleştiğin zaman anlamıştım, kaderimin yazılı olduğu o incecik kitabın senin ellerinde okunduğunu ve okundukça aklında kaldığını, aklına yer ettiğini..

Sen bende küçük sevgili idin ama yüreğin bir kor, bir ateş, bir kaynar su kadar yakıyordu bakışlarımı..

O bakışlarla bakıyordum, gözlerine yana yana, yana yakıla, yana yıkıla..

Ah sen neydin ki böyle, karanlık dünyamdaki ışık oldun..

Parlaklığınla gözlerime fer oldun, mühür oldun yüreğime..

Hiç gitme karanlık yolumun üzerinden, ne olur beni hep aydınlat.. Canıma can, ömrüme ömür, yüreğime kendini kat..!

Yazan : SubaT

29.11.2018